Sąd Apelacyjny w Rzeszowie: 80 000 zł odszkodowania dla siostry za stratę brata w wypadku drogowym.

Odszkodowania Rzeszów, Tarnobrzeg, Krosno, Przemyśl:

I ACa 42/13, Zakres krzywdy związanej ze śmiercią najbliższego członka rodziny. - Wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie

LEX nr 1344170

Wyrok

Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie

z dnia 11 kwietnia 2013 r.

I ACa 42/13

Zakres krzywdy związanej ze śmiercią najbliższego członka rodziny.

TEZA aktualna

Zakresu krzywdy w rozumieniu art. 446 § 4 k.c. nie należy utożsamiać z rozmiarem żalu. Poczucie żalu, straty, osamotnienia i wywołane nimi cierpienia psychiczne są elementami składającymi się na ogólny zakres krzywdy związanej ze śmiercią osoby bliskiej. Poczucie żalu jest tym elementem zakresu krzywdy, który ze swej istoty jest niemierzalny. Pozostając jednak w związku z pozostałymi elementami krzywdy pozwala na ocenę zakresu cierpień i ich skutków na podstawie obiektywnych okoliczności. Można do nich zaliczyć długotrwałość cierpień, zdolność do samodzielnego poradzenia sobie z procesem przeżywania żałoby, stopień zakłóceń w zakresie do możliwości normalnego funkcjonowania w okresie żałoby.

UZASADNIENIE

Skład orzekający

Przewodniczący: Sędzia SA Dariusz Mazurek (spr.).

Sędziowie SA: Marek Klimczak, Roman Skrzypek.

Sentencja

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie Wydział I Cywilny, po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2013 r. na rozprawie sprawy z powództwa M. K. przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W. o zapłatę na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 23 listopada 2012 r., sygn. akt I C 369/12:

I. oddala apelację,

II. zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 2.700 zł (dwa tysiące siedemset) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

Odszkodowania powypadkowe Rzeszów:

Uzasadnienie faktyczne

Powódka M. K. pozwem w niniejszej sprawie domagała się naprawienia krzywdy jakiej doznała na skutek śmierci brata G. S., który zginął w wypadku komunikacyjnym spowodowanym przez osobę kierującą pojazdem marki B. nr rej. (...) ubezpieczonym od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznym w pozwanym Towarzystwie (...).

Z tego tytułu domagała się zasądzenia od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. kwoty 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia z odsetkami ustawowymi od dnia 2 lipca 2010 r. oraz kosztów procesu.

Pozwany w odpowiedzi na pozew domagał się oddalenia powództwa i zasądzenia od powódki na jego rzecz kosztów procesu.

Odszkodowania Rzeszów dla siostry, wypadek drogowy:

Wyrokiem z dnia 23 listopada 2012 r. Sąd Okręgowy w Rzeszowie zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 80.000 zł tytułem zadośćuczynienia z odsetkami ustawowymi od dnia 11 sierpnia 2010 r. oraz koszty procesu w kwocie 3.871,80 zł. Dalej idące żądanie pozwu oddalił. Nakazał ściągnięcie od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwoty 4.000 zł tytułem opłaty od pozwu.

W uzasadnieniu wyroku Sąd Okręgowy wskazał, że rozstrzygnął sprawę na podstawie następujących ustaleń faktycznych:

W wypadku komunikacyjnym, który wydarzył się w dniu 3 marca 2010 r. w miejscowości W. N. zginał brat powódki G. S. Zmarły był jednym z pasażerów samochodu marki B., kierowanego przez T. S. Na skutek naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym przez kierującego pojazdem doszło do zderzenia samochodu z innym pojazdem, a wszystkie osoby znajdujące się w samochodzie marki B. poniosły śmierć.

Zmarły G. był młodszym bratem powódki, jednym z dwanaściorga rodzeństwa. Przed śmiercią mieszkał z rodzicami w miejscowości H. Był kawalerem. Powódka jest mężatką. Mieszka wraz z mężem i dziećmi w miejscowości położonej około 4 kilometrów od domu rodzinnego. Powódkę łączyły z bratem silne więzi rodzinne. Brat był drużbą na jej weselu i ojcem chrzestnym syna powódki. Często przebywał w domu powódki, jadał u niej obiady, czasami nocował. Pomagał powódce w pracach domowych, bawił się ze swoim chrześniakiem. Śmierć brata była ciężko przeżywana przez powódkę i zaburzyła jej życie. Pomimo upływu kilku lat od śmierci brata powódka nie przeżyła całkowicie żałoby i nie pogodziła się ze śmiercią brata. Powódka nie korzystała z pomocy lekarskiej ani psychologicznej. Obecnie wymaga podjęcia leczenia psychiatrycznego przeciwdepresyjnego z powodu utrwalonych zaburzeń o charakterze nerwicowym związanych z przedwczesną śmiercią brata.

W oparciu o powyższe ustalenia Sąd Okręgowy rozważył, na podstawie art. 446 § 4 k.c. zasadność żądań powódki.

Sąd Okręgowy ocenił, że na wysokość zadośćuczynienia za śmierć osoby bliskiej ma wpływ dramatyzm doznań osób najbliższych, proces leczenia traumy, charakter i rodzaj zaburzeń w prawidłowym funkcjonowaniu, fakt korzystania z fachowej pomocy, uwzględnienie faktu, że poszkodowany na skutek śmierci osoby bliskiej stał się osobą samotną. Wskazał, na kompensacyjny charakter zadośćuczynienia. Oceniając sytuację powódki po śmierci brata Sąd zwrócił uwagę, że mimo śmierci brata powódce pozostała własna rodzina i liczne rodzeństwo z którymi może nadal utrzymywać więzi rodzinne. Przemawia to w ocenie Sądu za przyznaniem zadośćuczynienia w wysokości umiarkowanej. Wziął też pod uwagę silne więzi łączące rodzeństwo, poziom poczucia osamotnienia, przygnębienia powódki jaki wywołała przedwczesna śmierć brata. Ocenił, że przeżycia te miały wpływ na obecny stan psychiczny powódki.

Na tej podstawie ocenił, że odpowiednie w przypadku krzywdy powódki będzie zadośćuczynienie w kwocie 80.000 zł.

Uwzględniając żądanie o zasądzenie odsetek ustawowych Sąd Okręgowy powołał się na przepis art. 817 § 1 i 2 k. c. i art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych i przewidziane w nich obowiązki ubezpieczyciela w zakresie spełnienia świadczenia w terminach ustalonych ustawą. Sąd Okręgowy ocenił, że pozwany w dniu 27 lipca 2010 r. miał świadomość wyjaśnienia wszystkich okoliczności i zebrania wszystkich dokumentów na podstawie których mógł dokonać ustalenia zakresu swojej odpowiedzialności.

Co do rozstrzygnięcia o kosztach procesu jako jego podstawę Sąd Okręgowy wskazał przepis art. 100 k.p.c. oraz wziął pod uwagę, ze powódka wygrała proces w 80%, a wysokość należnego zadośćuczynienia zależała ostatecznie od oceny sądu. Obowiązek uiszczenia przez pozwanego kwoty z tytułu opłaty sądowej od uwzględnionej części jak to uzasadnił Sąd Okręgowy wynika z treści art. 113 ust. 1 u.k.s.c. oraz faktu, że powódka korzystała ze zwolnienia od opłat sądowych.

Apelację od wyroku Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 23 listopada 2012 r. wniósł pozwany zaskarżając wyrok w części uwzględniającej powództwo co do kwoty 60.000 zł oraz w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach procesu zawartego w punktach III i IV sentencji i zarzucił:

- Naruszenie prawa materialnego art. 446 § 4 k.c. poprzez zasadzenie od pozwanego zadośćuczynienia w kwocie rażąco wygórowanej w stosunku do doznanej krzywdy W oparciu o powyższe ustalenia i ocenę Sąd Okręgowy rozważył, na podstawie art. 444 § 1 i 2 oraz art. 445 § 1 k.c. zasadność żądań powódki.

- Naruszenie przepisów postępowania w zakresie:

- art. 328 § 2 k.p.c. przez nie zamieszczenie w uzasadnieniu wyroku motywów dla których Sąd przyjął do dokonanych ustaleń, że zasadzona na rzecz powódki tytułem zadośćuczynienia kwota jest adekwatna do krzywdy jakiej doznała powódka;

- art. 233 § 1 k.p.c. poprzez niedostateczne rozważenie zebranego w sprawie materiału dowodowego i dokonanie jego oceny z pominięciem okoliczności, które powodują niewłaściwe ustalenie stanu faktycznego w oparciu o przepis art. 446 § 4 k.c.

Apelujący zarzucił również naruszenie art. 481 § 1 i 2 k.c. w związku z art. 316 § 1 k.p.c. poprzez zasadzenie odsetek od dnia 11 sierpnia 2010 r., a nie od daty wyrokowania.

Wskazując na powyższe uchybienia apelujący domagał się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa ponad kwotę 20.000 zł i zasądzenia od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania apelacyjnego.

Ewentualnie pozwany domagał się uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

W uzasadnieniu apelacji pozwany argumentował, że z ustaleń Sądu pierwszej instancji nie wynika aby krzywda jakiej doznała powódka była ponadprzeciętna. Podnosił, ze powódka mogła przeciwdziałać pogorszeniu się stanu zdrowia podejmując w odpowiednim czasie leczenie, co wpłynęło by na ograniczenie skutków depresji wywołanej śmiercią brata.

W ocenie apelującego ze względu na to, że oceny wysokości zadośćuczynienia dokonał Sąd biorąc pod uwagę stan rzeczy istniejący w chwili wyrokowania odsetki ustawowe od kwoty zadośćuczynienia należnego powódce powinny być zasądzone od dnia wyrokowania.

Powódka w odpowiedzi na apelację domagała się oddalenia apelacji pozwanego i zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie rozpoznając apelację pozwanego, zważył co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia prawa materialnego Sąd Apelacyjny zauważa, że zgodnie z art. 446 § 4 podobnie jak w przypadku art. 445 § 1 k.c. zakres krzywdy poszkodowanego pozostawiony jest do oceny tzw. prawu sędziowskiemu. Oznacza to, że określenie wysokości zadośćuczynienia za doznana krzywdę stanowi istotne uprawnienie sadu merytorycznie rozstrzygającego sprawę w pierwszej instancji. Oczywiście swobody tej nie można utożsamiać z dowolnością. Pomimo braku w ustawie szczegółowych kryteriów w oparciu o które należy dokonywać oceny zasadności przyznania zadośćuczynienia i jego wysokości - poza stwierdzeniem w art. 445, że suma zadośćuczynienia ma być odpowiednia - judykatura wykształciła powszechnie akceptowane zasady orzekania w tym zakresie. Jednym z podstawowych kryteriów jest odniesienie okoliczności wpływających na wysokość zadośćuczynienia, jak i kryteriów ich oceny do każdego indywidualnego przypadku i konkretnej osoby poszkodowanej. Oznacza to wymóg uwzględnienia wszystkich okoliczności sprawy i indywidualnego podejścia do każdego przypadku.

Dlatego zgodnie z powszechnie akceptowanym w judykaturze poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 18 listopada 2004 r. sygn. akt I CK 219/04 "korygowanie przez Sąd drugiej instancji zasądzonego zadośćuczynienia może być aktualne tylko wtedy, gdy przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, mających wpływ na jego wysokość, jest ono niewspółmiernie nieodpowiednie". W niniejszej sprawie Sąd I instancji dokonał rozważenia wszystkich okoliczności, które miały wpływ na zakres krzywdy powódki w zakresie w jakim wynikało to z okoliczności faktycznych sprawy.

Zakresu krzywdy w rozumieniu art. 446 § 4 k.c. nie należy utożsamiać z rozmiarem żalu. Poczucie żalu, straty, osamotnienia i wywołane nimi cierpienia psychiczne są elementami składającymi się na ogólny zakres krzywdy związanej ze śmiercią osoby bliskiej. Poczucie żalu jest tym elementem zakresu krzywdy, który ze swej istoty jest niemierzalny. Pozostając jednak w związku z pozostałymi elementami krzywdy pozwala na ocenę zakresu cierpień i ich skutków na podstawie obiektywnych okoliczności. Można do nich zaliczyć długotrwałość cierpień, zdolność do samodzielnego poradzenia sobie z procesem przeżywania żałoby, stopień zakłóceń w zakresie do możliwości normalnego funkcjonowania w okresie żałoby.

O ile zatem poczucie żalu, straty po śmierci brata było u powódki podobne jak u innych członków najbliższej rodziny zmarłego, to zakres doznanej przez niej krzywdy okazał się inny. Wynika to z prawidłowych ustaleń Sądu I instancji opartych na opinii biegłego. Skoro w ocenie biegłego istniały naukowe podstawy do stwierdzenia, że proces przeżywania śmierci brata nie został u powódki zakończony, a w chwili obecnej pozostały w sferze psychicznej powódki trwałe następstwa okresu żałoby, to prawidłowo ocenił Sąd I instancji, że ma to znaczenie dla wysokości należnego zadośćuczynienia. Powyższa ocena nie jest zatem wynikiem jedynie oceny na podstawie prawa sędziowskiego polegającego na pewnej swobodzie w ustalaniu wysokości zadośćuczynienia, ale wynika z subsumcji prawidłowych ustaleń Sądu I instancji do oceny prawnej.

Okoliczności sprawy wskazują, że zerwanie więzi rodzinnej ze zmarłym G. S. spowodowało u powódki szczególnie duże następstwa w zakresie ujemnych przeżyć, poczucia krzywdy i ból po stracie najbliższej osoby. Mając na uwadze kompensacyjny charakter zadośćuczynienia należało ocenić, że skutki w postaci braku tak bliskiej osoby, która uczestniczyła w życiu osobistym i rodzinnym powódki powódka ponosić będzie przez całe swoje życie. W sferze emocjonalnej śmierć brata spowodowała u jego siostry poważne następstwa (vide opinia biegłego psychologa M. W. k. 97 - 100).

Wpływa to na zakres krzywdy jaki winien być naprawiony. W konsekwencji tych rozważań Sąd Apelacyjny ocenił, że zasądzona przez Sąd I instancji kwota zadośćuczynienia jest adekwatna do zakresu krzywdy jakiej doznała powódka w związku ze śmiercią brata.

Nietrafnie, zarzuca apelujący, że wysokość zadośćuczynienia powinna odnosić się do wysokości stopy życiowej. Cytowane przez apelującego orzecznictwo nie jest dominujące. Sąd Apelacyjny w składzie rozpoznającym apelację, nie podziela zapatrywania prezentowanego przez apelującego co do tego, że wysokość stopy życiowej pokrzywdzonego powinna determinować jego poczucie krzywdy i wysokość należnego zadośćuczynienia.

Nietrafnie zarzucił apelujący zaskarżonemu wyrokowi naruszenie przepisu art. 233 § 1 i art. 328 § 2 k.p.c. Dokonując rozważań na temat zakresu doznanej przez powodów krzywdy Sąd I instancji należycie umotywował swoje stanowisko, wskazując przede wszystkim jakie okoliczności uwzględnił przy ocenie krzywdy powódki. Rozważania te poprzedził szczegółowymi ustaleniami ujemnych skutków jakie poczyniła dla powódki śmierć brata. Ustalenia te Sąd Apelacyjny ocenia jako prawidłowe i uznaje za własne.

Sąd Apelacyjny rozpoznając apelację zauważa, że w judykaturze istniały rozbieżności stanowisk co do określenia daty wymagalności roszczenia o zapłatę zadośćuczynienia. Zostały one omówione w uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego z dnia 18 lutego 2011 r. w sprawie sygn. akt I CSK 243/10, w którym jednocześnie wyrażono pogląd, że:

"Terminem od którego należą się odsetki za opóźnienie w zapłacie zadośćuczynienia za krzywdę może być w zależności od okoliczności sprawy, zarówno dzień poprzedzający wyrokowanie o zadośćuczynieniu jak i dzień tego wyrokowania". W uzasadnieniu cytowanego orzeczenia zwrócono uwagę na ugruntowane przez judykaturę stanowisko, że odsetki według stopy ustawowej należą się za samo opóźnienie w spełnieniu świadczenia i stanowią rodzaj rekompensaty typowego uszczerbku majątkowego doznanego przez wierzyciela wynikającego z pozbawienia go możliwości czerpania korzyści z należnego mu świadczenia pieniężnego. Odsetki na podstawie art. 481 k.c. należą się jeżeli zobowiązany nie płaci należnego zadośćuczynienia w terminie wynikającym z przepisu szczególnego lub 455 k.c. Nie sprzeciwia się temu okoliczność, że zasądzenie zadośćuczynienia jest fakultatywne, a jego wysokość zależy od oceny sądu oraz, że do zadośćuczynienia stosuje się art. 363 § 2 k.c.

Dlatego również w ocenie Sądu Najwyższego zawartej w uzasadnieniu cytowanego wyroku jeżeli powód żąda od pozwanego zapłaty określonej kwoty tytułem zadośćuczynienia z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od danego dnia, poprzedzającego dzień wyrokowania, odsetki należą się zgodnie z żądaniem o ile zostanie wykazane, że dochodzona suma rzeczywiście należała się powodowi tytułem zadośćuczynienia od wskazanego przez niego dnia.

Sąd Apelacyjny zwraca uwagę, że ustawa o działalności ubezpieczeniowej nakłada n ubezpieczyciela określone obowiązki (art. 16 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 123, poz. 1151 z późn. zm.). Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18 listopada 2009 r. sygnatura akt II CSK 257/09:

"Po otrzymaniu zawiadomienia o wypadku ubezpieczyciel - jako profesjonalista korzystający z wyspecjalizowanej kadry i w razie potrzeby z pomocy rzeczoznawców (art. 355 § 2 k.c.) - obowiązany jest do ustalenia przesłanek swojej odpowiedzialności, czyli samodzielnego i aktywnego wyjaśnienia okoliczności wypadku oraz wysokości powstałej szkody. Obowiązku tego nie może przerzucić na inne podmioty, w tym uprawnionego do odszkodowania. Nie może też wyczekiwać na prawomocne rozstrzygnięcie sądu. Bierne oczekiwanie ubezpieczyciela na wynik toczącego się procesu naraża go na ryzyko popadnięcia w opóźnienie lub zwłokę w spełnieniu świadczenia odszkodowawczego. Rolą sądu w ewentualnym procesie może być jedynie kontrola prawidłowości ustalenia przez ubezpieczyciela wysokości odszkodowania (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 10 stycznia 2000 r., III CKN 1105/98, OSNC 2000, nr 7-8, poz. 134, z dnia 19 września 2002 r. V CKN 1134/2000, niepubl. i z dnia 15 lipca 2004 r., V CK 640/03, niepubl).

Kierując się powyższymi wskazaniami i biorąc pod uwagę okoliczności faktyczne sprawy należało ocenić, że ustalony przez Sąd Okręgowy terminem wymagalności świadczenia na podstawie art. 14 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 lipca 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych (...) ustalony został zgodnie z obowiązującym prawem i odpowiada okolicznościom faktycznym ustalonym w sprawie. W określonej przez Sąd dacie nie istniały żadne okoliczności, które wyłączały by odpowiedzialność pozwanego lub wpływały na ocenę zasadności żądania. Bez znaczenia dla wymagalności roszczenia powódki była niewłaściwie dokonana przez pozwanego ocena rozmiaru krzywdy i wysokości zadośćuczynienia. W konsekwencji powyższych rozważań wobec niezasadności apelacji pozwanego co do rozstrzygnięć zawartych w punktach I, III, IV zaskarżonego wyroku brak było uzasadnienia do zmiany wyroku w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach procesu, które zgodnie z art. 100 k.p.c. zostały rozdzielone przez Sąd I instancji pomiędzy strony w stosunku do wyniku sprawy.

Z tych względów i na podstawie art. 385 k.p.c. Sąd Apelacyjny oddalił apelacje pozwanego jako w całości nieuzasadnioną.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 w związku z art. 391 § 1 k.p.c.

Na zasądzone koszty składa się wynagrodzenie pełnomocnika powodów w wysokości wynikającej z § 13 ust. 1 punkt 2 i § 6 punkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (...).

Adwokat od odszkodowań Rzeszów:

Dobry adwokat czy Radca Prawny specjalizujący się w odszkodowaniach z wypadków drogowych to ogromne wsparcie dla poszkodowanego w dochodzeniu odszkodowań z wypadków drogowych, przy pracy, rolniczych, niższe wynagrodzenie prowizyjne, wiedza i doświadczenie.

Szukasz pomocy prawnej Adwokata, Radcy Prawnego, Kancelarii Odszkodowawczej w dochodzeniu odszkodowań powypadkowych przed Sądami min. w Rzeszowie, Tarnobrzegu, Krośnie, Przemyślu nasza Kancelaria Radcy Prawnego prowadzi tylko sprawy o odszkodowanie za śmierć bliskiej osoby w wypadku drogowym, wypadku przy pracy, wypadku rolniczym.

W sprawach o odszkodowanie z wypadków ze skutkiem śmiertelnym reprezentujemy poszkodowanych przed Ubezpieczycielami i Sądami w całej Polsce.

Koszty dojazdów ponosi Kancelaria a nie klient.

Adwokat od odszkodowań opinie:

Radca Prawny odszkodowania, Adwokat odszkodowania. Skutecznie reprezentujemy klientów przed Sądami Apelacji Rzeszowskiej czyli w Tarnobrzegu, Rzeszowie, Krośnie, Przemyślu - dotychczasowi klienci polecają nas, wystawiając nam bardzo dobre opinie za prowadzenie spraw odszkodowawczych po śmierci osoby bliskiej, opinie dotychczasowych klientów zainteresowany zleceniem nam sprawy może zweryfikować podczas darmowych porad prawnych z zakresu odszkodowań i bezpłatnych konsultacji odszkodowawczych, poprzedzających podpisanie umowy o dochodzenie odszkodowań.

Radca Prawny od odszkodowań Rzeszów:

Radca Prawny które stale zajmuje się odszkodowaniami z wypadków drogowych to gwarancja wysokiej skuteczności, skuteczność .

Z pomocą Adwokata lub Radcy Prawnego od odszkodowań łatwiej uzyskać wysokie odszkodowanie powypadkowe przed SO w Rzeszowie czy SO w Tarnobrzegu, SO w Przemyślu, SO w Krośnie.

Radca Prawny Tarnobrzeg odszkodowania cennik:

Radca Prawny odszkodowania Rzeszów, Przemyśl, Tarnobrzeg, Krosno, cennik, wynagrodzenie prowizyjne - dowiedz się poprzez darmowe porady prawne ile kosztuje pomoc prawna pełnomocnika procesowego przed SO w Rzeszowie, SA w Rzeszowie.

Zadzwoń, opisz nam swoją sytuację, na pewno wysokość pobieranej przez nas prowizji od odszkodowania za udzieloną pomoc prawną w sprawach o odszkodowanie powypadkowe pozytywnie Cie zaskoczy.

Adwokat Odszkodowania Tarnobrzeg:

Odszkodowania Rzeszów, Odszkodowania Mielec, Odszkodowania Tarnobrzeg, Odszkodowania Przemyśl - dowiedz się korzystając z darmowych konsultacji w sprawach o odszkodowania komunikacyjne jakie kwoty można uzyskać w SO w Rzeszowie czy Tarnobrzegu za śmierć osoby bliskiej z pomocą Adwokata, Radcy Prawnego, dla żony czy małoletnich dzieci z okolic Rzeszowa uzyskiwaliśmy odszkodowania na kwoty znacznie powyżej 200.000zł na osobę.

W sprawach o odszkodowanie za śmierć osoby bliskiej reprezentujemy klientów przed Sądami Apelacji Rzeszowskiej tj. w miastach Rzeszów, Krosno, Przemyśl, Tarnobrzeg.

Opinie odszkodowania Rzeszów:

Odszkodowania Rzeszów opinie sprawdź opinie dotychczasowych klientów Radcy Prawnego od odszkodowań w sprawach o odszkodowanie powypadkowe z okolic Rzeszowa, Tarnobrzegu, Przemyśla, Krosna.

Odszkodowania darmowe porady prawne Rzeszów:

Odszkodowania darmowe porady prawne - skorzystaj z bezpłatnych konsultacji i dowiedz się jakie masz prawa, w jakiej sytuacji jesteś, co możemy dla Ciebie zrobić w sprawie o odszkodowanie.

W sprawach o odszkodowanie za śmierć osoby bliskiej możesz liczyć na darmowe porady prawne.

Jak wysokie odszkodowanie realnie możesz uzyskać w SO w Rzeszowie, Tarnobrzegu, Krośnie, Przemyślu z pomocą Adwokata od odszkodowań.

Na co uważać podpisując umowę o dochodzenie odszkodowań,